Demir Sızısı

dal kırıldı, koptu can

bir orman yeşili yıkadı

kendimi bulup getirdim ki gökyüzüm dağlanmıştı defalarca

sonsuzumu şuraya koydum, öncemi şuraya

tasımı tarağımı, yolumu yatağımı

derdimin yanına uzandım kaldım

yine yağmur kuşları , yine sonbahar

hay dilimin köprüsü kırıl orta yerinden

sözü ateşe verdim 

kim dinler bundan sonra zamanın dilini

çözdüm, yeniden bağla ellerimi

ah üşümek ne iyi gelir orada, ölmek ne iyi

cam vurdu taşını başa

tuz buz zaman, kanım zehir

yutağımda bir demir sızlıyor yağmurda

takıldım ama düşmedim henüz

yorganımı çekip aldı gece

çıplaktı uyku, uykusuzluk diri

uyu,

öptüm alnındaki gülleri