Soğuk

sevgilim,

          demir kapıların soğuk yüzüne benziyor bazen zaman

omzumu kesip atsam da geçmiyor yorgunluğu hayatın

ölüm diyorum ne kadar yalnız olabilir

bunca kalabalığın içinde 

 Çiğdem Güner

         

Işık

bu ışığın bitmeyen körlüğü
al sür gözlerine
bütün diz çökmeler önce kendine
sana saksı aldım, çiçeğin ellerindi
uzadık, kısaldık, eskidik çok
hayat; üstünde dövündüğüm o büyük kavga
ellerimi ovduğum billur su
annem; iç geçirmelerim
bir yere gittim ben
bin yerden döndüm
hatırladım sandım
bildim unuttum
gömdüğüm gördüğümden cok
sesim diken tarlası bazen
yırtılsa da boğazım, sustum

Çiğdem Güner