söz yağmura yağdı

sırtımdaymış, okşayınca bildim kanatlarım

özgürlüğüm kuş, vurulmuş ağzından

annemi alıp hızlandırmış zaman

gel de bilme kaç yaşındaydın

gökyüzünce ağlamış yüzünün ovasına bulutlar

sus,
kelimelerin altında bir büyük yorgunluk

biraz burada bekleyelim sessiz

çekip ağzımızın ipliğini bir küflü uykudan

zamana ağır geldi insan eti
kaldıramadı
yükü yüklenmeden omuzlarına
düştü yazı
söz yağmura yağdı

altımdan dünyayı aldılar

kağıttan korkuları bindirip denizlere

bir buzlu şarkı şakağımı yaktı


ellerinmiş, bildim dokununca
yalnızlığımı